Adabiyot ma'naviyatni yuksaltirish vositasi

2-bosqich 1-semestr. 1-mavzu: Kirish. Adabiyot ma'naviyatni yuksaltirish vositasi Adabiyot Abdukadirova M.M. Reja: 1.Kirish. Adabiyot - so'z san'ati ekanligi haqida. 2.O'zbek adabiyoti tarixining taraqqiyot bosqichlari. 3. Adabiyot-jamiyat hayotining ko'zgusi 4. Adabiyotni boshqa fanlar bilan aloqasi. 5.Badiiy obraz va obrazlilik. 6.Hozirgi kunda yaratilgan badiiy adabiyotlar. Insonni,uning ma'naviy olamini kashf etadigan qudratli vosita borki, u ham bo'lsa, so'z san'ati, badiiy adabiyotdir. Adabiyotni insonshunoslik deb, shoir va yozuvchilar inson ruhining muhandislaridir. Adabiyot, so'z san'ati azaldan xalq qalbining ifodachisi, haqiqat va adolat jarchisi bo'lib keladi. (I.A.Karimov Yuksak ma'naviyat-yengilmas kuch ) Adabiyot so'z san'atidir. U inson qalbi va ruhidagi nozik tovlanish va ohanglarni ilg'ashga, ularni so'z vositasida aks ettirishga intiladi. Eng oliy daraja, yuksak pog'onalarga chiqa oladigan badiiy adabiyot namu- nalari insoniyatni to'lqinlantiradigan, hayajonga soladigan o'y-fikrlar, kechinmalar, orzu-umidlarni ifodalaydi. Dunyoda insonlar bir-birlariga o'xshamaganlaridek, ularning qalb kechinmalari ham takrorlanmasdir. 0'zbek adabiyoti tarixi inson ruhiy holatlarini mahorat bilan aks ettirgan durdonalarga boy. Ular hozirgi avlod ruhiyatida, qalbida ham hayajon uyg'ota oladi, ularning ma'naviy boyishlariga tegishli hissa qo'sha oladi. Muhimi, ular faqat ma'rifiy bilimimizni oshirish bilan cheklanmay, badiiy didimiz takomiliga, ma'naviy kamolotga xizmat qiladi. XIV asrda Sayfi Saroyi shoirlarni so'z bulbuli deydi. U so'z qudratini shoirlar iste'dodiga bog'lab: Jahon shoirlari, ey gulshani bog' Kimi bulbuldurur so'zda, kimi zog', - deya shoirlarni ikkiga ajratadi. Alisher Navoiy so'zga nihoyatda katta baho berib shunday yozgan: So'zkim insonni ayladi judo hayvondin, Bilkim guhari sharifroq yo'q ondin, - deb ta'kidlaydi. Adabiyotshunoslik Adabiyot Adabiy nazariyasi tanqid Adabiyot tarixi Adabiyotda badiiy tasvir -obrazlilik yordamida ifodalanadi. Obrazlilik badiiy adabiyotning hamma qismlari uchun xosdir. Ma'lumki, asardagi har bir shaxs, hodisa, narsa bizning ko'z o'ngimizda namoyon bo'ladi. Biz ularning so'z bilan chizilgan suratini ko'ra olamiz. Faqat bunda bu surat harakatsiz holatda emas, balki muttasil harakatda, bir-biri bilan qarama-qarshilik va ziddiyatlarda ko'rinadi. Masalan, Yusuf Xos Hojibning «Qutadg'u bilig» asarida XI asrdagi turkiy xalqlar hayotining ayrim manzaralari qalamga olingan. Unda muallif goh qahramonlar tilidan, goh o'z tilidan XI asr kishilarining o'y-flkrlari, orzu-intilishlarini tasvirlaydi Kitobxonlik madaniyatining yuksalishida o'z ustida ishlashning, mustaqil va ijodiy faoliyatning ahamiyati beqiyos. Shuningdek, ulug' ajdodlarning hayoti va ijodidan saboq olish, ular yozib qoldirgan hayotiy hikmatlardan bahramand bo'lish ham lozim. Mahmud Koshg'ariy «Qut belgusi - bilig» degan maqolning turkiy xalqlar og'zaki ijodida juda qadim davrlardan boshlab faol iste'molda bo'lganini yozadi. Bu har qanday fazilatning boshlanishi bilimdir degan ma'noni anglatadi. Bilimning manbayi esa, tabiiyki, kitob bo'ladi. Adabiyot - estetik tarbiya vositasi. Badiiy asarlarda urush va tinchlik, tog' va daryolar, shahar va qishloq, inson va hayvonot dunyosi, o'simliklar olami, hattoki sukunat ...