Falsafaning asosiy yo'nalishlari, fanlar tizimidagi o'rni va vazifalari

Falsafaning asosiy yo'nalishlari, fanlar tizimidagi o'rni va vazifalari Reja: 1. Fanlar tizimi, unda falsafaning o'rni va ahamiyati. 2. Falsafiy bilimlar tizimi va uning xususiyatlari. 3. Falsafiy g'oyalar, nazariyalarning asosiy yo'nalishlari va vazifalari. Falsafiy bilimlar tizimi. Dunyoda xilma-xil fanlar bor. Muayyan soxaga oid ilmiy bilimlar tizimi fan deb ataladi. Ular «Тabiiy fanlar», «Ijtimoiy fanlar», «Aniq fanlar», «Тexnika fanlari» kabi soxalarga bo'linadi. Jamiyat va insonni o'rganuvchi, ular to'g'risidagi turli bilim soxalarini qamrab oladigan tarix, falsafa, adabiyotshunoslik, tilshunoslik kabi ijtimoiy fanlar yagona fan soxasi - ijtimoiy fanlar soxasiga kiradi. Fizika, ximiya, biologiya, matematika kabi fanlar esa tabiiy fanlar soxasiga mansub. («Fan falsafasi» bo'limida bu masalalarga atroflicha to'xtalamiz). Ushbu mavzuda esa, falsafiy fanlar tizimi nima, bu tizim qanday shakllangan degan masalalar xususida fikr yuritamiz. Ma'lumki, inson o'z qiziqishi va extiyojlarini qondirish maqsadida qadim zamonlardan boshlab dunyoni bilishga harakat qilgan. Jamiyat taraqqiyoti yo'qsalib borishi bilan kishilarning bilim doirasi kengayib, tafakkuri rivojlanib borgan. Boshqacha aytganda, bilimlar tizimi insoniyat taraqqiyotini haraqatlantiruvchi muharrikka (mexanizmga) aylangan. Qadimgi dunyo tarixidan xabardor bo'lgan kishilar miloddan oldingi VII - II asrlarda Yunoniston va Rimda fan va madaniyat taraqqiy etganini yaxshi biladi, albatta. Usha davr boshlarida qariyb barcha bilimlar falsafa fani doirasida rivojlanib kelgan edi. Ammo ana shu davrning o'rtalariga kelib «Ritorika» (notiklik san'ati) va «Politika» (siyosat) kabi fanlar falsafadan ajralib chiqdi. Insoniyat tarixining keyingi bosqichlarida falsafa targ'ibidan matematika, fizika kabi antik fanlarning ajralish jarayoni boshlandi. Qolaversa, keyingi asrlarda ijtimoiy va antik fanlar tizimi shakllandi, ba'zi qadimiy antik fanlarning o'zi ham (matematika, fizika kabi) muayyan soxalarga (arifmetika, algebra va boshqalar) bo'linib ketdi. Insonning tashqi olamni bilishga bo'lgan intilishi muayyan davrga kelib, falsafiy-nazariy bilimni tarixiy zaruratga aylantirdi. Buning natijasida aqliy va jismoniy mehnat taqsimotining dastlabki shakli vujudga keldi va fanning nazariy jixatlarini o'rganuvchi kishilar toifasi paydo bo'ldi. Avvalgi mavzuda ta'kidlab o'tganimizdek, olam va odamning yaralishi, mavjudlik va rivojlanish qonuniyatlarini afsona va rivoyatlar asosida tushuntirishni maqsad qilib olgan dunyoqarash soxasi «Mifologiya» (mif - afsona, logos- ta'limot degani) deb ataladigan bo'ladi. Iloxiy va ruxiy qarashlaring o'rni va ahamiyatini mutloqlashtiradigan tafakko'rning bir yo'nalishi «Тeologiya» (teo - xudo, logos - ta'limot degani) degan nom oldi. Shunday qilib, insonning bilish jarayoni takomillashib borgani sari mustaqil fanlar tizimi ham shakllanaverdi. Jamiyat rivojining muayyan bosqichlariga kelib, mifologik, diniy qarashlar olamni bilish talablariga javob bermay qoldi. Falsafadan fanlarning ajralib chiqishi, uning qashshoqlanishini emas, balki rivojlanish xususiyatini kursatuvchi alomatga aylandi. Тaraqqiyot jarayonida falsafadan tabiatshunoslik fanlari bilan birga psihologiya, etika, estetika kabi ijtimoiy fanlar ham ajralib chiqdi. Keyinchalik madaniyat, qadriyatlar va huquq kabi soxalarni ...