Shukrulloning hayoti va ijodi

Shukrulloning hayoti va ijodi Fan- O'zbek tili O'qituvchi- Kamaliddinova Nigora Sirajiddinovna REJA: O'zbekiston xalq shoiri 1 Shukrullo - dramaturg 2 Qabr toshi she'ri 3 Og'ir kunlar sevinchi 4 hikoyasi O'zbekiston xalq shoiri va dramaturg Shukrullo (Shukrullo Yusupov) 1921- yili Toshkentda tug'ilgan. Dastlabki ta'limni olgach, pedagogika bilim yurtida, so'ngra Nizomiy nomidagi Toshkent davlat pedagogika institutida o'qigan. U turli gazeta va jurnallarda, badiiy adabiyot nashri yotlarida ishladi, o'qituvchilik qildi. O'zbekiston Yozuvchilar uyushmasida adabiy maslahatchi bo'ldi. Shukrullo dramaturg sifatida ham qalam tebratib keladi. Uning «Xatarli yo'l», «Tabassum o'g'rilari» dramalari Respublika teatrlari sahnalarida namoyish etilgan. Shukrullo «Javohirlar sandig'i», «Kafansiz ko'milganlar» xotira romanlarini yozgan. Shukrullo bolalar uchun ham asarlar yaratgan. Uning «Bahor sovg'asi», «Yulduzlar» kabi she'riy to'plamlarida bolalarning ichki dunyosi, orzu-istaklari, do'stlik, Vatanga bo'lgan muhabbat, ona tabiat tasviri yetakchilik qiladi. Qabr toshi Onasi o'lganda yetib kelmadi, Hatto yo'qlamadi tirigida ham. Pul va shuhrat uchun qancha kezmadi, Ne-ne shaharlarni bu ayanch odam. Bugun elni yig'ib ko'tardi faryod, Marmardan xotira qo'ydi qabriga. Ona tirigida qilolmagan yod, Nahot endi yetdi uning qadriga. Afsus, ona nomin ko'z ham ilg'amas, O'zin ismiga-chi, berilgan zarhal. Buni ham onaga mehridan emas, O'zin shuhratiga qo'yibdi haykal. Og'ir kunlar sevinchi (hikoya) Bir qo'limda ichiga ikki-uch kilo jiyda, toshchoy, gugurt, turshak solingan xalta, bir qo'lda hassa, ustimda telogreyka, Chirchiq stansiyasidan kechki dachniy poyezdiga o'tirib, Qozog'istonning Sarjilg'a razyezdidagi qozoq ovuliga jo'nayman. Oyoq-qo'lim soppa- sog' bo'lsa-yu, nega qo'limda hassa? Gap shunda! Bu hassa faqat ovuldagi itlardan qo'riqlash uchun-gina emas, boshqa vazifasi ham bor edi. Bu hassa meni balo-ofatlardan asrardi Toshkentga kelgunimizcha ne-ne azoblarga duchor bo'lmasdik. Lekin ikki-uch kunlik non puliga yetarli chiqqan foyda, hamma mashaqqatlarni unuttirib yuborardi. Eson-omon narsalarimizni uyga yetkazib olgach, quvonchdan kechirgan mashaqqatlar unutilardi. Oradan biroz o'tgach yana «yo huv» deb safarga otlanardik. Axir, o'yingda nondan boshqa yeydigan narsa bo'lmagan zamonda, ikki-uch kun yemay, och o'tirib ko'r, holing ne kechadi! Bu gaplarimni eshitganlar orasida «taglaring shunchalar past, gado darajasida bo'lganmi?» deb bolalarimga ta'na qiluvchilar ham topiladi, aytmay qo'yaqolay deyman-u, ammo o'sha davrni eslaganimda nuqul Oybek aka ko'z oldimga keladi. Oybekdek buyuk yozuvchining kechirgan kunlarini o'ylasam, uning oldida meniki nima bo'pti deyman! Oybek akaning rafiqasi Zarifa opa: «Ortiqcha kiyim-boshimiz yo'q. Kiyilgan bir palto, bir  kastumdan ortig'i bo'lmas edi, bizda. Shundan boshqa sotishga arzirli narsamiz bo'lmagani uchun eski-tuski nimalarnidir yig'ib Oybek aka Qarshiga jo'nadilar. U yerda besh-olti kun turib eski kiyimlarni un, yog'ga almashtirib keldilar» - deb yozgan edi. Oybek aka eski-tuskini don-dunga almashtirish uchun Qarshiga (Qashqadaryoga) jo'nagan vaqtlarda, men choy, ...